DIETETYKA to dyscyplina łącząca wiedzę takich nauk jak: biologia, biochemia, fizjologia i patofizjologia, medycyna kliniczna, higiena, profilaktyka zdrowia, technologia żywności i techniki przyrządzania pożywienia. Zajmuje się znaczeniem żywności i żywienia w powstawaniu chorób oraz wykorzystaniem żywienia w profilaktyce i leczeniu. Dietetyk bada produkty żywnościowe (skład, pochodzenie, zawartość kaloryczną), proces przygotowania potraw (na przykład gotowanie, smażenie, duszenie oraz ich wpływ na pożywienie i jej przyswajalność), planuje i nadzoruje stosowanie racjonalnych diet, dostosowując je do potrzeb organizmu w zależności od jego stanu zdrowia i wieku. Dietetyka bada także skutki spożywania żywności transgenicznej oraz wyprodukowanej z zastosowaniem najnowszych technologii.
PSYCHODIETETYKA jest nową dziedziną nauki, która może pomóc odzyskać równowagę między ciałem a psychiką.
Gabinet psychodietetyczny jest miejscem, gdzie wiedza o żywieniu i wiedza psychologiczna łączą się. Dzięki temu wzmacnia się skuteczność w podejmowaniu działań, naprawia się szkody poczynione przez media oraz „ dobrych” znajomych, walczy się ze złymi nawykami żywieniowymi. Wzrasta poczucie własnej wartości i atrakcyjności. Kompleksowe podejście gwarantuje sukces i uzyskanie trwałych efektów. Dieta ma służyć nie tylko utracie kilogramów ( z czym jest powszechnie utożsamiana), ale poprawie zdrowia oraz kondycji psychicznej i fizycznej. Przecież nie zawsze trzeba schudnąć, by dobrze się czuć we własnym ciele. Najważniejsze jest to co w głowie.
Co skłania nas do jedzenia?
Podstawą funkcjonowania każdej żywej istoty jest odżywianie się. Pod tym względem organizmy dzielimy na autotrofy (samożywne) i heterotrofy (cudzożywne). Człowiek należy do cudzożywnych, to znaczy że przyjmujemy złożone cząstki organiczne – białka, węglowodany i tłuszcze. Oprócz nich również witaminy, makro- i mikroelementy oraz wodę. Duuużo wody.
Ważne jest, aby zachować równowagę między ilością energii dostarczanej z pożywieniem a wykorzystanej przez ustrój do spełniania wszystkich funkcji życiowych.
Pobieranie pokarmu jest regulowane przez skomplikowany mechanizm fizjologiczny, odpowiedzialny za pojawienie się odczuć głodu i sytości. Główne centrum regulacji tego procesu znajduje się w podwzgórzu ( części międzymózgowia) – w części bocznej umiejscowiony jest ośrodek głodu, a w części brzuszno – przyśrodkowej ośrodek sytości.
Głód skłania nas do poszukiwania żywności i jej konsumpcji. Podczas jedzenia pojawia się uczucie sytości, które daje impuls do zaprzestania przyjmowania jedzenia. Tak powinno być. Obecnie człowiek zachowuje się wbrew fizjologii – przejada się, co skutkuje złym samopoczuciem (stan przejściowy), odkładaniem tkanki tłuszczowej, dysfunkcją narządów.
Oprócz głodu występuje również apetyt, czyli chęć spożycia określonego pokarmu. Zaspokojenie apetytu daje poczucie zadowolenia, przyjemności. Głód i apetyt nie muszą występować równocześnie. Funkcjonuje to mniej więcej tak: „Nie jestem głodna, ale ……….. zjadłabym gofra z bitą śmietaną i jagodami, takiego pachnącego, dużego… Gdzie ta budka? Pyszne! Jak mi cudownie! Świat jest piękny!(kilka minut później)……… Nie mogę się ruszać. Jestem taka najedzona”.
W krajach, gdzie głód przestał być problemem, jedzenie spełnia dodatkowe funkcje: psychologiczną (zaspokojenie potrzeby miłości, bezpieczeństwa, jedzenie z nudy, zajadanie stresu), światopoglądową (wyznawanie poglądów, przekonań religijnych),społeczną (kolacja biznesowa, randka, uroczystości) a także kulturową (sztuka kulinarna, zachowanie się przy stole). Musimy wiedzieć, że idąc z przyjaciółmi na kolację nie trzeba obsesyjnie myśleć o jedzeniu, nie należy odmawiać sobie przyjemności płynącej ze wspólnego przebywania (czytaj – jedzenia), poprzestawać na szklance wody. Trzeba umieć słuchać siebie. Najważniejsze jest to co w głowie.